Brexit is hét voorbeeld waarom wij Google Trends niet moeten gebruiken
Wat hebben we gelachen (of gehuild) om de Britten met hun Brexit! Eerst storten ze het Verenigd Koninkrijk in een recessie, door voor uittreding uit de Europese Unie te stemmen. Daarná gingen ze pas googelen om te kijken wat de EU nou precies doet!
The British are frantically Googling what the EU is, hours after voting to leave it https://t.co/ZKoLPX7xda
— The Switch (@TheSwitch) June 24, 2016
Wat een sufferds, halve zolen, lege vazen, minkukels en dropstaven wonen er op dat eiland, zeg! Die pierewaaiers spelen een spelletje zonder dat ze de regels kennen!
Google Trends maakt alleen een grafiek
Het verhaal is alleen helemaal niet waar. Na de uitslag van het referendum was er weliswaar een piek in het aantal zoekopdrachten naar de EU, maar het waren er nog steeds erg weinig. De hoon die op het internet losbarstte, was dus totaal onterecht!
@DannyPage The lack of context really is astounding. pic.twitter.com/kN5BJkNDUQ
— B T (@Sammich_BLT) June 24, 2016
Het probleem zit hem in Google Trends, of preciezer: het gebruik hier van. Een relatieve stijging in het aantal zoekopdrachten veroorzaakt in de grafiek een enorme piek. Absolute aantallen worden niet genoemd, waardoor je een zeer vertekend beeld krijgt. Als op één dag iemand googelt naar de blote billen van de Queen of England, en de volgende dag tien mensen, dan is dat een stijging van 900 procent. Op de grafiek ziet dat er machtig indrukwekkend uit, maar op basis hiervan kun je natuurlijk nóóit zeggen dat de koningin hét nieuwe sekssymbool is. Hoewel…
Context is alles
Daarnaast vertelt zo’n grafiek niet zo veel over waarom iemand naar een bepaald begrip zoekt. Je kunt zoeken naar de Europese Unie omdat je er nog nooit van gehoord hebt. Voor hetzelfde geld wil je weten hoe de EU ontstaan is, of zoek je de voorloper er van: de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Zochten er mensen die tegen, of juist vóór stemden? Waren ze sowieso stemgerechtigd? Op basis van Google Trends is het onmogelijk te bepalen!
Het levert wel een fantastisch verhaal op, over ‘domme Britten die niet weten waar ze mee bezig zijn’. Het voldoet aan het beeld dat je van Britse toeristen krijgt, als ze straalbezopen – en met hun Price Harry uit de broek – je fietszadel onderkotsen, maar het klopt voor geen meter. Dat is hoe dan ook een kwalijke zaak. De stukjes waarin de Britten bespot werden, zeggen eigenlijk meer over de schrijvers. Mad props voor webdeveloper Danny Page, die er dit artikel over publiceerde.
Foto: Nathan Wong, CC BY 2.0