[REVIEW] Oninaki: Japanse RPG met een ander vechtsysteem

Wanneer je een gamebedrijf opricht en je noemt dat bedrijf Tokyo RPG Factory, dan is het redelijk duidelijk wat voor games je maakt. Oninaki is de derde game die het bedrijf uit brengt, nadat het eerder I Am Setsuna en Lost Sphear bracht. Waar die eerste twee games redelijk traditionele JRPG’s waren, daar probeer men met Oninaki iets anders. En dat komt niet helemaal lekker uit de verf.

In Oninaki maken we kennis met ene Kagachi, die in de game de mogelijkheid heeft om tussen de werelden van de levenden en doden te reizen. Daarbij moet je de doden leren om hun lot te aanvaarden om zo op die manier weer gereïncarneerd te worden. Maar daar heeft niet iedereen zin in en krijg je vaak te maken met verhalen die best wel zwaar zijn. Dit zijn de punten die mij tijdens het spelen zijn opgevallen.

Vechtsysteem is anders

En zoals altijd begin ik daarbij met een positief punt en dat is te vinden in het vechtsysteem. Deze keer geen traditioneel turn-based systeem waarbij de snelheid vaak ver te vinden is. Nee, Oninaki is meer een dungeon-crawler in de stijl van Diablo. Je loopt vrij rond in de gevaarlijke gebieden en krijgt daar te maken met vele vijanden, welke je met jouw vaardigheden en de hulp van zogenaamde Daemons, welke je tijdens het verhaal tegenkomt en je bijstaan. Verwacht overigens niet heel erg veel diepgang in het vechtsysteem, het is vaak gewoon een kwestie van je aanvallen inzetten. Maar het is in elk geval wat anders.

Visueel zeer fijn

Een ander tof punt dat Oninaki ons brengt is de visuele stijl. De werelden waarin je terechtkomt zien er vaak fantastisch uit en verwelkomen je om te ontdekken. Meer dan eens sta je stil in de game en kijk je wat er om je heen gebeurt en dat stemt mij vrolijk. Met name het water in de game ziet er waanzinnig goed uit.

Verhaal is nogal depressief

Toch zijn het wat mij betreft de mindere punten die een grote stempel op de game drukken. Oninaki is nog altijd een JRPG en die speel je voornamelijk voor het verhaal. En dat verhaal is nogal depressief. In eerste instantie voel je de emotie van de mensen die zijn gestorven en daar niet mee om kunnen gaan. Maar op een gegeven moment krijg je zoveel verhalen op een min of meer zelfde manier voorgeschoteld, dat je eigenlijk twijfelt wat het nut is van het avontuur dat je bent aangegaan. Qua setting slaat de game wat mij betreft door en had ik er daardoor geen zin meer in om te spelen.

Personages komen niet uit de verf

Tot slot is het jammer dat personages in Oninaki eigenlijk niks doen. Het zijn meestal de standaard soort personages die je tegenkomt en vaak kun je na een een kort gesprek al gaan voorspellen wat voor rol hij of zij gaat vervullen in het verhaal. En negen van de tien keer heb je dan gelijk. Het inspireert totaal niet. Daarnaast hadden de personages wat mij betreft wel wat meer detail mogen krijgen. Er wordt gebruik gemaakt van een zelfde soort stijl als in de andere RPG’s van Tokyo RPG Factory, maar door het zwaardere thema vond ik het kinderlijke stijltje van de personages nogal storend.

Oninaki is nu beschikbaar op de Nintendo Switch en PlayStation 4. Wil je meer lezen over gaming? Bezoek dan hier onze overzichtspagina.

Onderwerpen

• gaming
• Oninaki
• Review
• square enix