Supercomputer stelt: einde van de eeuw is 27% van het leven dood

Leuk, die supercomputers. Ze winnen met schaken, ze schrijven je essays en bouwen binnenkort vast moordende robots. Dat zou wel verklaren waarom één supercomputer voorspelt dat 27 procent van het leven aan het einde van de eeuw dood is als we zo doorgaan. WANT-redacteur Dennis Mons wordt daar niet vrolijk van.

Hallo en welkom aan het begin van de week en dus het einde van het weekend. En we sluiten deze af met prettig nieuws van een supercomputer: eind deze eeuw is 27 procent van het leven op aarde hartstikke kassiewijle. Dus, nu jullie weer.

Supercomputer says no

Je hoeft echt geen chip aangedreven Einstein te zijn om te observeren dat het niet erg puik gaat met deze blauwe bol. Massasterfte van diersoorten en planten wordt inmiddels normaal, en klimaatverandering wordt steeds heftiger.

Volgens een nieuwe studie van een wetenschapper en professor van de Europese Commissie uit Australië heeft klimaatgegevens en landgebruik in een supercomputer ingevoerd om te zien wat de impact is op planten- en diersoorten.

De uitkomst is niet om over naar huis te schrijven: tien procent van alle plant- en diersoorten zijn uitgestorven in 2050 als we niets doen. Ruim een kwart ervan zal foetsie zijn in het jaar 2100.

Het is niet alsof de beste man zomaar wat gegevens in die mega-pc heeft gemikt. Hij uploadde gegevens van 33 duizend diersoorten die eventueel zich aan kunnen passen. Daarnaast deed hij hetzelfde met voedzame planten met soortgelijke eigenschappen. Hij nam zelfs invasieve soorten mee in de berekeningen.

Daarna draaide hij simulaties op de supercomputer. Deze maten de invloed van ecologische interacties op het uitsterven van soorten. Hierdoor kreeg hij een toekomstig overzicht van hoe klimaat invloed heeft op uitsterving, maar ook hoe landgebruik daartoe kan leiden.

Tijdreizen dankzij simulaties op een supercomputer

De computer ging vervolgens aan de slag en observeerde maandelijks deze dieren- en plantensoorten tussen 2020 en 2100. Hierdoor werd al snel duidelijk dat de volgende tientallen jaren cruciaal gaan zijn voor het behoud van die soorten.

Het voordeel van dit soort simulaties is dat de computer meerdere virtuele Aarden kan maken. Door het invoeren van andere variabelen door wetenschappers (zoals bijvoorbeeld lagere of juist hogere uitstoot, meer of minder bebouwing en beter of slechter bosbeheer), kwamen er dus andere resultaten. En deze wijzen op stappen die we moeten ondernemen om dat doemscenario tegen te gaan.

Ook wij zijn keihard de Sjaak

“Oh een paar knuffeldiertjes en wat blaadjes sla, wie ligt daar nou wakker van?”, zal je misschien denken (en ik hoop toch echt van niet). Het punt is dat alles met elkaar verbonden is.

In de meeste slechte gevallen van de simulaties verdween tot aan de helft van de connecties tussen plant- en diersoorten. En hoe groter de diersoorten, hoe hoger ze op de voedselladder staan. Raad eens waar wij staan?

Het mag dan een voorspelling door eentjes en nulletjes zijn, maar wat mij betreft hoef je geen supercomputer te zijn om dit zelf ook in te zien.

Onderwerpen

• klimmaat
• natuur
• supercomputer
• wetenschap