Fantastic Four: First Steps (review) – tweede goede Marvel-film op rij?

Na meerdere ondermaatse Fantastic Four-films, komt Marvels eerste familie eindelijk in het MCU en breekt het de niet zo fantastische vloek.

De Fantastic Four hebben een moeizame geschiedenis gehad op het witte doek. Het in 2005 verschenen Fantastic Four was oké, maar het vervolg wist in 2007 geen hoge ogen te gooien. En de reboot uit 2015? Daar wil Ruan het liever niet over hebben. De films werden door Fox gemaakt en het kostte slechts 51 miljard om het bedrijf onder het huis van de muis te brengen. Nu Disney, en dus Marvel, de rechten van Fantastic Four weer in handen hebben, werd het tijd voor hun officiële intrede in het Marvel Cinematic Universe.

Dat wordt op een heel andere manier gedaan. Want hoe ga je verklaren dat een van de meest populaire personages nooit aanwezig waren bij alle avonturen van de afgelopen jaren? Regisseur Matt Shakman (WandaVision) heeft daar een simpel antwoord op: ze bestaan simpelweg niet in het MCU. Althans, niet dat universum. Marvels eerste familie leeft wél in een compleet ander universum en ook nog eens in een andere tijdsperiode. Als dat maar goed gaat.

Gescheiden door een universum

Alle Marvel-producties spelen in hetzelfde universum af en hebben vaak wel iets met elkaar te maken. Deze onlosmakelijke verbondenheid is compleet afwezig in Fantastic Four: First Steps. De film speelt zich volledig af in een ander universum, waarin de Fantastic Four praktisch de enige helden zijn. Ze leven in een alternatieve jaren 60, waar technologie iets verder was dan in onze geschiedenis. De retro-futuristische stijl druipt dan ook van het scherm af, met gekke auto’s, oude CRT-schermen en natuurlijk heerlijk klassieke kleding.

De keuze om de Fantastic Four te introduceren in een losstaand universum is niet alleen logisch, het geeft de makers ook veel vrijheid om een compact en gefocust verhaal te vertellen. We hoeven geen rekening te houden met Thanos, die de helft van de aarde wegvaagde en we hoeven geen rekening te houden met Spider-Man, die mogelijk langsslingert in de straten van New York.

En dat is best verfrissend. Voor veel mensen is het MCU een beetje als huiswerk gaan voelen. Thunderbolts* was een fantastisch ensemble, die helaas bestond uit personages uit twee voorgaande films en een serie op Disney+. Voor Fantastic Four: First Steps hoef je nul voorkennis in huis te hebben en de film is daarmee ook de meest toegankelijke Marvel-film in tijden.

Een frisse duik

Fantastic Four: First Steps kent wat gelijkenissen met het recent verschenen Superman. Beide films gaan niet voor een oorsprongsverhaal, maar duiken direct in een willekeurige dag van hun superheldenlevens. Reed Richards (Pedro Pascal) is al getrouwd met Sue Storm (Vanessa Kirby) en zijn in verwachting van hun eerste kind. Dat is meteen een centraal punt van de film. Fantastic Four: First Steps wil een verhaal vertellen waarin familie centraal staat.

Dat wordt alleen maar versterkt door de aanwezigheid van het het vurige broertje van Sue, Johnny Storm (Joseph Quinn) en de beste vriend van de familie, Ben Grimm (Ebon Moss-Bachrach). De combinatie van een gigantische nerd, een moederlijk figuur, een heethoofd als broertje en een versteend mens met een zacht hart is altijd al wat de Fantastic Four zo dynamisch maakte en de acteurs weten dit met ijzersterke personages overtuigend over te brengen op het witte doek.

Hoewel de dynamiek tussen de personages snel geinige scènes kan opleveren, probeert Fantastic Four: First Steps niet zo komisch te zijn als de gemiddelde Marvel-film. De grappen die er zijn, landen prima, maar de film wil je vooral onderdompelen in deze compleet andere, frisse wereld. De chemie van de vier leden is uitstekend. Dat komt voornamelijk door het stevige script en de geweldige acteerprestaties van de gehele Fantastic Four. Met als toppunt, en ik haat het om het toe te geven als iemand die graag een andere acteur als Reed zag, Pedro Pascal.

Opstijgen maar

De blijdschap rondom de komst van baby Franklin wordt al snel onderbroken door de Silver Sulfer (Julia Garner). Een zilveren personage geloofwaardig laten overkomen is lastig, maar in 2025 kunnen we genoeg met special effects om Silver Surfer er bijzonder goed uit te laten zien. Haar looks zijn net zo goed als haar intimidatie. Ze kondigt Galactus aan, een van Marvels (letterlijk) grootste personages die, nou ja, planeten eet. Silver Surfer heeft de aarde uitgekozen als zijn volgende snack en de Fantastic Four zijn daar vanzelfsprekend niet blij mee, dus gaan ze de ruimte in om Galactus op te zoeken en hem te spreken.

Wat volgt is een grandioos spektakel in de ruimte waar alleen films als Interstellar of Star Wars zich mee kunnen meten. De speciale effecten en de CGI zijn nog nooit zo ongekend goed geweest in een Marvelfilm. Ook Galactus, die met zijn bijzondere uiterlijk lastig over te laten komen is als iets om serieus te nemen, heeft mij helemaal van mijn stoel geblazen. Je wordt gewoon bang als je zijn figuur en grootheid in beeld ziet. Het helpt dat Ralph Ineson de schurk vertolkt, met zijn intimiderende, ruige stem. Eindelijk hebben we een intimiderende Silver Surfer én Galactus.

Korte emoties

De Fantastic Four is eigenlijk een zooitje van een familie. Ladiesman Johnny is een grote stuiterbal en Reed is een gigantisch ongemakkelijke nerd die soms zo bezig is met de wetenschap dat het ten koste gaat van zijn relatie met Sue. De film behandelt dit wel, maar het is zo kort dat het eigenlijk als een gemis voelt. Ondanks dat het goed is dat Fantastic Four: First Steps zo’n gefocust verhaal vertelt, leeft het soms in een tunnelvisie waarin het de emotionelere momenten aan zich voorbij laat gaan.

Dat is het meest prangend bij Ben Grimm, wiens verhaal nogal tragisch is. Daar waar de andere drie leden best coole krachten ontwikkelden bij hun ongeluk, werd Ben permanent veranderd in een sterk, maar letterlijk stenen ding. Vandaar dat hij ook bekend staat als The Thing. De Fantastic Four is immens populair in hun wereld en zelfs The Thing wordt door mensen op straat bejubeld. Ergens logisch, als held, maar de impact op zijn persoonlijke leven, bijvoorbeeld als het gaat om de liefde, komt daardoor haast niet aan bod. Het wekt de vraag op of de film een minuut of 20 langer had moeten zijn voor die extra laag aan emotie en persoonlijkheid.

Four wie is dit Fantastic?

Het MCU begint langzamerhand naar het eindpunt te komen van Avengers: Doomsday en Avengers: Secret Wars. Veel fans hopen dan ook dat er eindelijk wat balletjes gaan rollen als aanloop naar die films. Het is des te gewaagder dat Fantastic Four: First Steps daar eigenlijk niks mee doet. Het maakt de film meer een eigen film dan een volgende aflevering in de duurste serie ooit en dat is best goed. Maar fans die hopen dat het MCU vooruit gestuwd wordt, komen van een koude kermis thuis.

Toch gaat de Fantastic Four een enorme rol spelen in de komende Avengers-films. Daar speelt Doctor Doom (Robert Downey Jr.) de grote schurk. Nou is het Doctor Doom die juist dé grote rivaal is van de Fantastic Four. Zijn afwezigheid in de film voelt daarom een beetje gek. Maar Doom was niet nodig geweest om deze film goed te maken. Hij was alleen goed geweest voor de Marvel-fan die niks anders wil dan rode draden die helemaal onder spanning staan.

Fantastic Four: First Steps weet namelijk op meerdere vlakken te imponeren. Het is verfrissend om een keer een compact verhaal mee te maken waar niet alles moet draaien om een groter universum. Nee, First Steps draait om iets nieuws of de eerste stappen daarvan. De eerste stappen van een familiegevoel in het MCU, de eerste stappen van baby Franklin en de eerste stappen naar het einde van het huidige MCU. Zelden heeft Marvel zo’n visueel spektakel geleverd, bijgestaan door de geweldige muziek van componist Michael Giacchino. Er is weinig aan te merken op Fantastic Four: First Steps. Onder de streep is de film, en ja, ik ga het tóch doen, ronduit fantastisch.

Alle Marvel-kennis die je nodig hebt voor de nieuwe Fantastic Four

Onderwerpen

• Fantastic Four
• Marvel
• MCU