Waarom je privébrowser zoals Chrome echt niet zo privé is

Veel mensen denken dat incognito gelijkstaat aan onzichtbaar. In werkelijkheid is het eerder een dun gordijntje dan een slot op de deur.

Het klinkt zo geruststellend: even in de incognitomodus van Chrome duiken en niemand heeft door wat je aan het doen bent. In theorie is dat natuurlijk handig. Je geschiedenis wordt niet opgeslagen en cookies verdwijnen zodra je het tabblad sluit. Maar als je denkt dat zo’n privébrowser je volledig beschermt, dan is het tijd om even je roze bril af te zetten.

Het is geen geheim meer dat privacy op internet steeds belangrijker is geworden. Overal lees je waarschuwingen over dataverzameling, reclamecookies en digitale vingerafdrukken. En hoewel browsermakers graag pronken met hun zogenaamd ‘privé’ functies, is het goed om te weten dat die term een stuk flexibeler wordt geïnterpreteerd dan jij waarschijnlijk denkt.

Wat een privébrowser zoals Chrome écht doet

Er lijkt de laatste jaren een golf van bewustzijn te zijn over online privacy. Mensen stellen vaker vragen, zoeken alternatieven en willen controle over hun digitale voetafdruk. Dat is een goede ontwikkeling, maar het betekent niet dat iedereen precies weet wat een privébrowser nou doet. Of beter gezegd, níet doet.

De meeste browsers hebben een soort incognitomodus. In Chrome heet het letterlijk zo, bij Safari of Firefox iets anders. Maar wat al die modi gemeen hebben, is dat ze vooral lokale privacy bieden. Dat betekent dat wat je lokaal op je computer doet, niet wordt opgeslagen in de geschiedenis of cookies. Handig als je een cadeau zoekt of even iets privé wilt houden.

Daarnaast worden tracking- en voorkeurscookies niet opgeslagen, en cookies van derden worden geblokkeerd. Dat lijkt ideaal, vooral als je niet wilt dat adverteerders je achtervolgen met ‘persoonlijke’ advertenties die allesbehalve relevant zijn. Toch is het allemaal maar een dun laagje bescherming. Zodra je de privébrowser sluit, wordt de sessie gewist, maar dat betekent niet dat niemand anders meer weet wat je gedaan hebt.

De ongemakkelijke waarheid achter privé browsen

Cookies hebben jarenlang alle schuld gekregen. Maar er zijn veel geavanceerdere manieren waarop websites je kunnen volgen, zelfs als je denkt dat je anoniem bent. Een van de bekendste technieken is browser-fingerprinting, een methode waarbij kleine details over je systeem worden verzameld. Denk aan je schermresolutie, apparaat, besturingssysteem, taalinstellingen, en natuurlijk de browser zelf.

Elke gebruiker heeft een uniek profiel. Dus zelfs zonder cookies kan een website jou herkennen. En als die gegevens eenmaal worden gekoppeld aan andere websites, ontstaat er een behoorlijk nauwkeurig beeld van jouw online gedrag.

Zelfs als je een privébrowser gebruikt, is je internetprovider (ISP) niet blind. Ze zien nog steeds welke sites je bezoekt en in sommige gevallen zijn ze zelfs verplicht om die informatie te bewaren of door te geven als daar een juridisch bevel voor komt. Overheden, bedrijven of zelfs openbare netwerken (zoals op een vliegveld of in een café) kunnen dus in theorie meekijken.

Zonder extra maatregelen zoals versleuteling of IP-vervaging is de privébrowser eigenlijk een beetje misleidend. Vergelijk het met het verschil tussen de gordijnen dichttrekken en de ramen dichtspijkeren. De incognitomodus doet vooral het eerste.

Hoe je jouw privébrowser écht privé maakt

De meeste moderne browsers, zoals Safari en Firefox, hebben tegenwoordig bescherming tegen fingerprinting ingebouwd. Bij Chrome moet je meestal externe extensies gebruiken om dat te regelen. Die extensies maken het moeilijker voor websites om je te herkennen aan kleine technische details. Maar let op: sommige sites werken daardoor minder goed. Je moet dus zelf beslissen hoeveel je over hebt voor privacy.

Een volgende stap is het gebruiken van een VPN (Virtual Private Network). Dat maskeert je IP-adres en versleutelt je verkeer. Voor jouw internetprovider en websites lijkt het alsof je vanaf een heel andere locatie surft. Het is geen ultieme oplossing, maar het maakt het een stuk lastiger voor derden om je te volgen of je data te onderscheppen.

Als je privacy écht serieus neemt, kun je overstappen op browsers die speciaal daarvoor zijn ontworpen. Denk aan Brave, DuckDuckGo of de Tor Browser. Tor is extreem veilig, maar ook traag en niet altijd praktisch voor dagelijks gebruik. Voor de meeste mensen is een combinatie van een privacyvriendelijke browser en een goede VPN een betere balans tussen gemak en veiligheid.

Privacy vraagt om bewustzijn

De realiteit is dat een privébrowser, zoals de incognitomodus van Chrome, niet bedoeld is als digitale onzichtbaarheidsmantel. Het is meer een manier om tijdelijke sporen te wissen. En dat is handig, maar beperkt. Als je echte privacy wilt, moet je die actief opbouwen met de juiste tools en instellingen.

Dus de volgende keer dat je van plan ben om een incognitovenster te openen, onthoud dan dat het internet altijd spiekt. Je hoeft niet paranoïde te worden, maar een beetje kritisch nadenken over wat ‘privé’ echt betekent, kan nooit kwaad.

Onderwerpen

• Browsers
• chrome