It Takes Two brengt een uitstekende coöperatieve ervaring

De mensen van Hazelight Studios houden ervan om coöperatieve games te maken. Josef Fares, de oprichter van de studio maakte in 2013 de game Brothers: A Tale of Two Sons. Na dat coöperatieve succes begon hij dus zijn eigen studio en in 2017 bracht het A Way Out uit. Ook een game die samengespeeld moest worden. En nu is er It Takes Two. En je raadt het al: het is een game die je samen speelt.

It Takes Two begint met het verhaal van twee ouders en een dochter. De ouders zijn in de jaren steeds meer uit elkaar gegroeid en hebben nu besloten om te gaan scheiden. Dan hebben ze de moeilijke taak om dat aan hun dochter te vertellen, die al wel redelijk weet dat het niet goed is. Toch heeft ze de hoop dat het goed komt. Ze speelt daarbij met twee poppen, die de vader en moeder moeten voorstellen, en heeft een boek in huis over hoe relaties gered kunnen worden. Nadat ze het definitieve nieuws van de scheiding hoort, vlucht ze naar haar kamer, spreekt de wens uit dat het toch nog goed komt en laat daarbij een traan vallen op de poppen.

De volgende dag worden vader en moeder als die twee poppen wakker en moeten ze in het grote huis proberen te overleven. Want naast dat zij levende poppen zijn, zijn er ook heel wat gebruiksvoorwerpen die magisch tot leven zijn gekomen. En je raadt het al: door goed samen te werken kom je in It Takes Two telkens verder. En het is met name dat concept dat uitstekend is uitgewerkt. Dit zijn de punten die me tijdens het spelen zijn opgevallen.

It Takes Two Review

1. Grote variatie in samenwerken

Eén van de sterkste dingen die It Takes Two met zich meebrengt, is dat er een enorm grote variatie zit in de dingen die je samen moet doen. De ene keer is het een kwestie van op het juiste moment op de juiste knop drukken, de keer daarop is het zaak om een deur voor de ander open te houden, die vervolgens dan weer aan de andere kant iets moet doen om een shortcut te openen en ga zo maar door. Elk obstakel heeft op die manier zijn eigen slimme puzzel en doordat het allemaal zo verschilt, is dit echt een game die je wilt blijven spelen.

2. Verschillende rollen aannemen

En als je It Takes Two hebt uitgespeeld, dan kun je hem makkelijk voor een tweede keer gaan spelen. Want bij veel puzzels heeft de ene speler een andere rol dan de ander. Op die manier beleef jij een route net wat anders dan hoe je medespeler dat doet. Misschien dat hij of zij wel allemaal problemen moet overwinnen om op een punt te komen waarbij er op een knop gedrukt wordt en jij simpelweg verder kan. En de andere keer ben jij juist de speler die zich langs uitdagingen moet worstelen. Het is wat dat betreft verstandig om in grote lijnen te onthouden wie wat doet, zodat je de tweede keer de rollen omdraait.

3. Stijl van de game is erg fijn

It Takes Two is zeker niet de mooiste game die de afgelopen jaren is uitgekomen. Maar de stijl van de game spreekt me wel erg aan. Het idee dat je van volwassen persoon verandert in een kleine pop en daardoor alles in het groot ziet, werkt gewoon goed. De omgevingen komen op die manier net wat beter tot leven en je hebt tegelijkertijd het gevoel dat alles klopt. Een eerste baasgevecht tegen een stofzuiger die boos is dat jij hem hebt vervangen voor een nieuwer model is wat dat betreft erg logisch.

4. Online spelen via de Friend Pass

It Takes Two komt het beste tot zijn recht wanneer je het samen op de bank speelt. Op die manier zie je gewoon direct wat de ander doet en kun je aanwijzingen geven. Mocht je echter een vriend hebben waar je online mee wilt spelen, dan kan dat makkelijk via de Friend Pass. Via dat systeem is het mogelijk om een vriend of vriendin uit te nodigen om de game samen met jou te spelen. Die ander hoeft de game dan niet te bezitten. Bovendien is het via dit systeem mogelijk om het eerste hoofdstuk gratis te spelen. Op die manier kun je ontdekken of de game iets voor je is.

5. Ik mis de Nederlandse ondertiteling

Hoewel It Takes Two vooral gespeeld moet worden om de ervaring samen, had ik het persoonlijk fijn gevonden als er ook een Nederlandse ondertiteling was. Natuurlijk, voor de meesten is dit geen probleem, maar ik heb de game voor het grootste gedeelte met mijn zoon van 11 gespeeld. Gamen kan dat joch inmiddels wel, maar zijn Engels loopt wat achter. Ondertiteling in films is geen probleem, maar die zijn er nu dus alleen in het Engels. Hij begreep voor het grootste gedeelte wel hoe het zat, maar toch heb ik tijdens het spelen regelmatig wat scenario’s moeten uitleggen. Aangezien steeds meer grote games zo’n ondertiteling wel hebben, voelt dit toch een klein beetje als een gemiste kans.

It Takes Two is nu beschikbaar op verschillende platformen. Wil je meer lezen over gaming? Bezoek dan hier onze overzichtspagina.

5 co-op games om samen binnen te spelen

Onderwerpen

• gaming
• It Takes Two
• Review