[REVIEW] Call of Duty Black Ops: Cold War: strijden in de jaren tachtig

Een nieuwe Call of Duty aan het einde van het jaar, dat is min of meer standaard. Met Call of Duty Black Ops: Cold War is het weer de beurt aan de ontwikkelstudio van Treyarch. Black Ops IV was de laatste game die zij uitbrachten. Toen kwamen ze met een combinatie tussen multiplayer, zombies en de Battle Royale-modus Blackout.

Met de komst van Warzone is zo’n Battle Royale-modus binnen een nieuw deel in de serie niet meer nodig. Zodoende koos Treyarch met Call of Duty Black Ops: Cold War er voor om het weer wat traditioneler te doen. Dus met een singleplayer-modus. En ook qua setting is het anders. Black Ops 4 was de laatste game uit de reeks die toekomstige elementen had. Maar met deze game is het weer back to basic. En wat mij betreft heeft men daar goed aan gedaan. Dit zijn de punten die me zijn opgevallen.

Singleplayer van Call of Duty Black Ops: Cold War is ouderwets vermakelijk

Ik ben altijd wel een liefhebber van een singleplayer-modus in een Call of Duty-game, ook al speel je zoiets in een paar uur uit. Zodoende ben ik in Call of Duty Black Ops: Cold War ouderwets begonnen met het verhaal. Een verhaal die draait om de mysterieuze Perseus. Elke keer wanneer deze Russische spion opduikt, wordt de Westerse wereld bedreigd. Het is aan jou met je eigen gemaakte personage en oude bekenden als Mason en Woods op zoek te gaan naar dit gevaar. Daarbij reis je de wereld af, beginnend in een klein stukje Amsterdam in de setting van de Koude Oorlog. De levels die je voorgeschoteld krijgt bieden een mooie mix tussen over de top actiemomenten en stukken waarbij je juist heel sneaky te werk moet gaan. Lang is het niet, het is een beetje zoals je gewend bent, maar vermakelijk zeker wel.

Multiplayer staat goed, maar is soms wat chaotisch

Op het gebied van de multiplayer kom je ook terecht in een setting van de Koude Oorlog. Dus geen gek gedoe met wallrunnen, double jumpen en ga zo maar door. Het is boots on the ground en dat is an sich al een verbetering ten op zichte van zijn voorgangers. En eerlijk is eerlijk: de multiplayer is dik in orde. In vele opzichten is het een voortzetting van wat men bij Modern Warfare heeft neergezet. Ook al is het een andere studio, als nieuwkomer spring je er gelijk in en zijn er genoeg modi om mee aan de slag te gaan. Naast het standaard multiplayer is er ook een variant waarbij je met net iets meer spelers aan de slag gaat op grote mappen. Ook het gegeven van levelen om nieuwe wapens, perks en accessoires vrij te spelen zit er in en nieuwe attachments speel je vrij door veel met een bepaald wapen te killen.

Ondanks dat de game dus geen gekkigheden kent, is het soms wel wat chaotisch. Dat komt met name door de killstreaks. De ontwikkelaar heeft er voor gekozen om streaks door te laten tellen, ook al ga je dood. Op die manier zul je minder vaak een UAV in de lucht zien, maar is de kans wel groot dat iemand die per leven zo’n vier a vijf kills maakt halverwege het potje het luchtruim vult met attack choppers en straaljagers. En deze moet je net wat vaker raak schieten met je launcher.

Fireteam Dirty Bomb is leuk om te spelen

In Call of Duty Black Ops: Cold War vind je dus geen aparte Battle Royale-modus. Wel heb je een modus genaamd Fireteam Dirty Bomb die er iets van weg heeft. Dit is een modus die je met veertig spelers speelt, waarbij er tien teams van vier spelers worden gemaakt. En deze worden gedropt in een redelijk grote open vlakte. Daar heb je voertuigen om je voort te bewegen. In deze arena kun je uiteraard op elkaar knallen, maar is het wel mogelijk om te respawnen. Dat doe je dan vanuit de lucht of je spawnt naast je medespeler en kunt dan losgaan. In deze modus is het zaak om zoveel mogelijk uranium te vinden en die de droppen bij de dirty bomb. Dat in combinatie met het maken van kills geeft je punten en kun je uiteindelijk winnen. Een ideale modus wanneer je samen met een paar vrienden wilt gaan gamen.

Zombies blijft goed

En als je dan toch met je vrienden los wilt gaan, dan is het ook de moeite waard om de zombie-modus van Call of Duty Black Ops: Cold War te ontdekken. Deze is iets toegankelijker gemaakt, omdat je in de game kunt beginnen met de loadouts zoals je die ook uit de multiplayer kent. Zodoende hoef je aan het begin niet met je handpistool en wat messen te killen. Hierdoor mis je misschien wat spanning aan het begin, maar ik heb het ervaren als een voordeel, aangezien ik het begin van de Zombie-modus vaak wat saai vond en ik nooit precies wist waar ik goede wapens kon vinden. De modus komt nog altijd het beste tot zijn recht wanneer je met vrienden speelt en de nieuwe zombie-gevaren probeert te overleven.

Call of Duty Black Ops: Cold War brengt niet echt veel nieuws

Call of Duty Black Ops: Cold War is een game die op alle vlakken doet wat het moet doen. Maar waar je met Modern Warfare eindelijk het gevoel had dat die game terug was waar het moest zijn, daar voelt deze game een beetje als meer van hetzelfde. Het is alsof er tijdens de ontwikkeling een soort van checklist is waarbij ze overal kruisjes hebben gezet en dat dit het eindresultaat is. Dat is natuurlijk geen enkel probleem als je je al jaren met de reeks vermaakt en de vorige game erg leuk vond. Maar ergens had ik ook wel gehoopt dat er een soort van verrassingselement in zou zitten die van deze game een must-have zou maken.

Call of Duty Black Ops: Cold War is nu beschikbaar op alle platformen. Wil je meer lezen over gaming? Bezoek dan hier onze overzichtspagina.

Onderwerpen

• Call of Duty: Black Ops Cold War
• gaming
• Review